من ، ما ، تکنولوژی!
ش
صبح که از خواب بلند می شویم نخستین کار (یا دست کم یکی از اولینِ آن ها) رساندن خود به گوشی و تبلت و حتی لپتاپ برای چک کردن وایبر و فیسبوک و واتس اپ و ورزش3 و ... است. (حالا این بماند که لحظات قبل از خواب و حتی حین خواب نیز گوشی موبایل از ما جدا نیست!)
این ماجرا در لحظه لحظه ی بقیه روز هم ادامه دارد... دائما پشت رایانه ایم و با هر بار دور شدن از کامپیوتر ، مشغول با موبایل و تبلت. بالا و پایین کردن شبکه های اجتماعی و چرخیدن در لیست بلندبالای وبلاگ ها و خبرگزاری ها تا به رخت خواب رفتن با یک گوشی در دست. و روز از نو و ...
برخی این پیگیری دائم شبکه های اجتماعی که همه (کم یا بیش) به آن دچاریم ، ولگردی دیجیتال (یا بطالت رقمی) نامیده اند.
اما ... اما لطفاً لحظه ای درنگ کنید! بیایید رویِ دیگر مسئله را ببینیم.
به تازگی مطالعه کردم که در دانشگاه کَلیفرنیا محققان به این نتیجه رسیده اند که گشت زدن در وب باعث بالاتر رفتن توان تصمیم گیری آدم ها و قوی شدن توان استدلالی آن ها می شود.
این مسئله نه به خاطر کسب اطلاعات بیشتر که به دلیل تقویت مسیر های مغزی اتفاق می افتد.
اسکن های مغزی این تحقیق نشان می دهد که تعداد مدار های روشن شده حین گشتن در اینترنت حتی از تعداد مدار های روشن هنگام مطالعه هم بیشتر است.
غرض از بیان مطالب فوق ، یادآوری این مهم است که پرداختن به مقوله ی تکنولوژی از آن جهت که ، چون سکه ، دو رو (و شاید چند رو!) است و هر روی آن نقاط قوت و ضعف بسیاری دارد ، احتیاط فراوانی را می طلبد.
در باب تکنولوژی و ارتباط آن با سبک زندگی و اخلاق نمی توان و نباید با رویکرد بدبینانه و نگاه "دایی جان ناپلئونی" به کلی آن را مذموم شمرد و کنار گذاشت.
از طرفی استفاده ی بدون چارچوب و بی حد و اندازه از آن و تبلیغ آن بدون آسیب شناسی و رفع مشکلاتی که ممکن است به دنبال خود داشته باشد (مانند آنچه بالاتر به آن اشاره شد) نیز کاری عقلانی نیست.
در شماره های بعد انشالله با در نظر گرفتن هر دو جنبه و به صورت کاربردی ، به فناوری و ارتباط آن با اخلاق و سبک زندگی خواهیم پرداخت. *
* از این مطلب در نشریه ی افق (30 بهمن 93) نیز استفاده شده است.